Η συνέντευξη που έδωσε η Νάγια Τριτάκη για τις δράσεις της ομάδας Kollektivemind* στην εκπομπή της Μικαέλας Θεοφίλου, στο ραδιόφωνο του Ant1, το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου.
Μικαέλα Θεοφίλου: Εδώ είμαστε και πάλι, με μία ακόμη προσπάθεια να εμφανιστεί η καλή πλευρά της Ελλάδας. Επτά αρχιτέκτονες, και μάλιστα επτά γυναίκες αρχιτέκτονες με μια κοινή επιθυμία: την ενασχόλησή τους με έργα που αφορούν το δημόσιο χώρο, τη γειτονιά, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Συνδυάζουν την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τον εθελοντισμό και έχουν ως στόχο να δημιουργούν ερεθίσματα για τους πολίτες και να ενεργοποιούν με καινοτόμες ιδέες την αστική συνείδηση. Η ομάδα αυτή λέγεται Kollektivemind*, δηλαδή συλλογικό μυαλό με λίγα λόγια και ένα από αυτά τα συλλογικά μυαλά, από τα επτά, και είναι και γυναικείο μυαλό, είναι η κυρία Νάγια Τριτάκη. Καλησπέρα.
Νάγια Τριτάκη: Καλησπέρα σας.
Μ.Θ.: Χαίρομαι πολύ που σας μιλώ.
Ν.Τ.: Κι εμείς το ίδιο.
Μ.Θ.: Ήθελα καταρχάς να μου πείτε πώς και πότε και γιατί προέκυψε αυτή η ιδέα, η ιδέα δηλαδή της ομάδας σας, της Kollektivemind*.
Ν.Τ.: Είμασταν συνεργάτες σε διάφορα παλαιότερα project, φοιτητικά και επαγγελματικά, και μοιραζόμασταν κοινές ανησυχίες για το πώς μπορεί κανείς να κάνει πιο πειραματικό, πιο διερευνητικό και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η ιδέα.
Μ.Θ.: Τι δράσεις έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Ν.Τ.: Η πιο πρόσφατη είναι αυτή στα Χανιά, που ήταν στα πλαίσια του συνεδρίου p_public για το δημόσιο χώρο, και είχε ως στόχο κυρίως με διαδραστικούς τρόπους να χειριστεί κάποιος και να κάνει μια πρόταση για τα όρια του δημόσιου χώρου.
Μ.Θ.: Η εγκατάστασή σας, από ότι διαβάζω, λεγόταν Αργ-αλλιώς.
Ν.Τ.: Ναι, είναι μια μεταφορά της παραδοσιακής τέχνης των υφαντών της Κρήτης πάνω σε ένα συρματόπλεγμα δημοτικού σχολείου, όπου η πρώτη ύλη ήταν πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποιημένα, από ανακύκλωση, τα οποία τα παιδιά έβαψαν σε διάφορους χρωματισμούς, που ήταν τα οκτώ βασικά χρώματα από τα κρητικά υφαντά και τα τοποθετούσαν στο συρματόπλεγμα ώστε να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό όριο για το σχολείο τους.
Μ.Θ.: Οι επόμενες δράσεις πάλι θα πραγματεύονται, από ότι μαθαίνω, το δημόσιο χώρο αλλά πώς, με ποιο τρόπο;
Ν.Τ.: Αυτή τη φορά ετοιμάζουμε μια έκθεση στη Σπάρτη που έχει να κάνει με το να παρουσιαστούν διάφορες ιδέες και έργα που έχουν γίνει για το δημόσιο χώρο της, που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη ή είναι στα πλαίσια του να πραγματοποιηθούν. Γίνεται υπό την αιγίδα του Imagine the City, Φαντάσου την Πόλη σου, και επίσης αυτή τη στιγμή διερευνάμε και κάποια θέματα σε σχέση με αρχιτεκτονικές εφαρμογές ανακύκλωσης που θα μπορούσε να είναι π.χ. ένας τοίχος, μια πρόσοψη καταστήματος, οποιοσδήποτε χώρος που θέλει να πειραματιστεί κάποιος με ανακυκλώσιμα υλικά.
Μ.Θ.: Κυρία Τριτάκη, σας έχουν πάρει χαμπάρι, για να το πω έτσι λαϊκά, από τους Δήμους;
Ν.Τ.: Ο Δήμος Σπάρτης για παράδειγμα, με τον οποίο κάναμε μια πρώτη συζήτηση είχε πολύ καλή ανταπόκριση. Ο Δήμος Χανίων το ίδιο. Αυτή τη στιγμή που συζητάμε για τη συμμετοχή σε κάποια άλλα συνέδρια γενικά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι.
Μ.Θ.: Η Αθήνα; Έχετε κάνει πράγματα για την Αθήνα και μάλιστα από ότι μαθαίνω και διαβάζω έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ΑθήναΧ4.
Ν.Τ.: Αυτό ήταν μια συμμετοχή που είχαμε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ΑθήναΧ4 μαζί και με κάποιους άλλους συνεργάτες αρχιτέκτονες. Ήταν μεταξύ των προτάσεων που είχαν κατατεθεί τότε, περίπου πριν ενάμιση χρόνο.
Μ.Θ.: Πώς μπορεί να συμμετάσχει το κοινό στις δράσεις σας, ο κόσμος που μας ακούει πώς μπορεί να συμμετάσχει;
Ν.Τ.: Αυτή τη στιγμή έχουμε το blog kollektivemind.blogspot.com από το οποίο μπορεί κανείς να πληροφορηθεί και επίσης αν κάποιος έχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα μπορεί να μας στείλει ένα mail και πολύ ευχαρίστως να συνεργαστούμε. Αυτός είναι βασικός μας στόχος, οι διάφορες συνεργασίες με διαφορετικά πεδία ειδικοτήτων.
Μ.Θ.: Δηλαδή πρέπει να είναι στο δικό σας ευρύτερο πεδίο, να μην είναι αρχιτέκτονας, να είναι κάτι άλλο, ή μπορεί να είναι ένας απλός πολίτης;
Ν.Τ.: Όποιος θέλει, είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις και ιδέες. Και αν κάποιος έχει μια πρόταση και θέλει να το συζητήσει μαζί μας ή έχει σκεφτεί κάτι που λόγω ειδικότητας δεν ξέρει πώς ακριβώς να το εκφράσει και θέλει να συνεργαστούμε είναι μεγάλη μας χαρά.
Μ.Θ.: Πώς φαντάζεστε την Αθήνα; Ως αρχιτέκτονας, πώς την έχετε φανταστεί εσείς; Έστω και σε επίπεδο σουρρεαλιστικό θα έλεγα.
Ν.Τ.: Εμείς μεταξύ μας, αυτό που συνήθως συζητάμε, είναι η ανάγκη για ένα πολύ ποιοτικότερο δημόσιο χώρο, που οι άνθρωποι θα τον νοιώθουν δικό τους και δεν θα νοιώθουν ότι είναι κάτι που δεν τους ανήκει και δεν τον χρησιμοποιούν.
Μ.Θ.: Ή πρέπει να τον κάψουν, για να έρθουμε και στο σήμερα.
Ν.Τ.: Ναι, ναι. Αυτή τη στιγμή και να υπάρχει δεν είναι εύκολο να τον χρησιμοποιήσουν, θέλει από πολλές πλευρές συνεργασία.
Μ.Θ.: Μάλιστα. Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ κυρία Τριτάκη, συνεχίστε την καλή δουλειά, εμείς μαζί σας. Ελπίζω και ο κόσμος και ακόμη περισσότερος!
Ν.Τ.: Εμείς σας ευχαριστούμε.
Μ.Θ.: Kollektivemind*, συλλογικά μυαλά, επτά γυναικεία συλλογικά μυαλά αρχιτεκτόνων. Ευχαριστούμε πολύ, να είστε καλά, καλή συνέχεια.
Ν.Τ.: Κι εμείς ευχαριστούμε πολύ.
Μικαέλα Θεοφίλου: Εδώ είμαστε και πάλι, με μία ακόμη προσπάθεια να εμφανιστεί η καλή πλευρά της Ελλάδας. Επτά αρχιτέκτονες, και μάλιστα επτά γυναίκες αρχιτέκτονες με μια κοινή επιθυμία: την ενασχόλησή τους με έργα που αφορούν το δημόσιο χώρο, τη γειτονιά, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Συνδυάζουν την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τον εθελοντισμό και έχουν ως στόχο να δημιουργούν ερεθίσματα για τους πολίτες και να ενεργοποιούν με καινοτόμες ιδέες την αστική συνείδηση. Η ομάδα αυτή λέγεται Kollektivemind*, δηλαδή συλλογικό μυαλό με λίγα λόγια και ένα από αυτά τα συλλογικά μυαλά, από τα επτά, και είναι και γυναικείο μυαλό, είναι η κυρία Νάγια Τριτάκη. Καλησπέρα.
Νάγια Τριτάκη: Καλησπέρα σας.
Μ.Θ.: Χαίρομαι πολύ που σας μιλώ.
Ν.Τ.: Κι εμείς το ίδιο.
Μ.Θ.: Ήθελα καταρχάς να μου πείτε πώς και πότε και γιατί προέκυψε αυτή η ιδέα, η ιδέα δηλαδή της ομάδας σας, της Kollektivemind*.
Ν.Τ.: Είμασταν συνεργάτες σε διάφορα παλαιότερα project, φοιτητικά και επαγγελματικά, και μοιραζόμασταν κοινές ανησυχίες για το πώς μπορεί κανείς να κάνει πιο πειραματικό, πιο διερευνητικό και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η ιδέα.
Μ.Θ.: Τι δράσεις έχετε κάνει μέχρι σήμερα;
Ν.Τ.: Η πιο πρόσφατη είναι αυτή στα Χανιά, που ήταν στα πλαίσια του συνεδρίου p_public για το δημόσιο χώρο, και είχε ως στόχο κυρίως με διαδραστικούς τρόπους να χειριστεί κάποιος και να κάνει μια πρόταση για τα όρια του δημόσιου χώρου.
Μ.Θ.: Η εγκατάστασή σας, από ότι διαβάζω, λεγόταν Αργ-αλλιώς.
Ν.Τ.: Ναι, είναι μια μεταφορά της παραδοσιακής τέχνης των υφαντών της Κρήτης πάνω σε ένα συρματόπλεγμα δημοτικού σχολείου, όπου η πρώτη ύλη ήταν πλαστικά μπουκάλια χρησιμοποιημένα, από ανακύκλωση, τα οποία τα παιδιά έβαψαν σε διάφορους χρωματισμούς, που ήταν τα οκτώ βασικά χρώματα από τα κρητικά υφαντά και τα τοποθετούσαν στο συρματόπλεγμα ώστε να δημιουργήσουν ένα ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό όριο για το σχολείο τους.
Μ.Θ.: Οι επόμενες δράσεις πάλι θα πραγματεύονται, από ότι μαθαίνω, το δημόσιο χώρο αλλά πώς, με ποιο τρόπο;
Ν.Τ.: Αυτή τη φορά ετοιμάζουμε μια έκθεση στη Σπάρτη που έχει να κάνει με το να παρουσιαστούν διάφορες ιδέες και έργα που έχουν γίνει για το δημόσιο χώρο της, που δεν έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη ή είναι στα πλαίσια του να πραγματοποιηθούν. Γίνεται υπό την αιγίδα του Imagine the City, Φαντάσου την Πόλη σου, και επίσης αυτή τη στιγμή διερευνάμε και κάποια θέματα σε σχέση με αρχιτεκτονικές εφαρμογές ανακύκλωσης που θα μπορούσε να είναι π.χ. ένας τοίχος, μια πρόσοψη καταστήματος, οποιοσδήποτε χώρος που θέλει να πειραματιστεί κάποιος με ανακυκλώσιμα υλικά.
Μ.Θ.: Κυρία Τριτάκη, σας έχουν πάρει χαμπάρι, για να το πω έτσι λαϊκά, από τους Δήμους;
Ν.Τ.: Ο Δήμος Σπάρτης για παράδειγμα, με τον οποίο κάναμε μια πρώτη συζήτηση είχε πολύ καλή ανταπόκριση. Ο Δήμος Χανίων το ίδιο. Αυτή τη στιγμή που συζητάμε για τη συμμετοχή σε κάποια άλλα συνέδρια γενικά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι.
Μ.Θ.: Η Αθήνα; Έχετε κάνει πράγματα για την Αθήνα και μάλιστα από ότι μαθαίνω και διαβάζω έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ΑθήναΧ4.
Ν.Τ.: Αυτό ήταν μια συμμετοχή που είχαμε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ΑθήναΧ4 μαζί και με κάποιους άλλους συνεργάτες αρχιτέκτονες. Ήταν μεταξύ των προτάσεων που είχαν κατατεθεί τότε, περίπου πριν ενάμιση χρόνο.
Μ.Θ.: Πώς μπορεί να συμμετάσχει το κοινό στις δράσεις σας, ο κόσμος που μας ακούει πώς μπορεί να συμμετάσχει;
Ν.Τ.: Αυτή τη στιγμή έχουμε το blog kollektivemind.blogspot.com από το οποίο μπορεί κανείς να πληροφορηθεί και επίσης αν κάποιος έχει μια ενδιαφέρουσα ιδέα μπορεί να μας στείλει ένα mail και πολύ ευχαρίστως να συνεργαστούμε. Αυτός είναι βασικός μας στόχος, οι διάφορες συνεργασίες με διαφορετικά πεδία ειδικοτήτων.
Μ.Θ.: Δηλαδή πρέπει να είναι στο δικό σας ευρύτερο πεδίο, να μην είναι αρχιτέκτονας, να είναι κάτι άλλο, ή μπορεί να είναι ένας απλός πολίτης;
Ν.Τ.: Όποιος θέλει, είμαστε ανοικτοί σε προτάσεις και ιδέες. Και αν κάποιος έχει μια πρόταση και θέλει να το συζητήσει μαζί μας ή έχει σκεφτεί κάτι που λόγω ειδικότητας δεν ξέρει πώς ακριβώς να το εκφράσει και θέλει να συνεργαστούμε είναι μεγάλη μας χαρά.
Μ.Θ.: Πώς φαντάζεστε την Αθήνα; Ως αρχιτέκτονας, πώς την έχετε φανταστεί εσείς; Έστω και σε επίπεδο σουρρεαλιστικό θα έλεγα.
Ν.Τ.: Εμείς μεταξύ μας, αυτό που συνήθως συζητάμε, είναι η ανάγκη για ένα πολύ ποιοτικότερο δημόσιο χώρο, που οι άνθρωποι θα τον νοιώθουν δικό τους και δεν θα νοιώθουν ότι είναι κάτι που δεν τους ανήκει και δεν τον χρησιμοποιούν.
Μ.Θ.: Ή πρέπει να τον κάψουν, για να έρθουμε και στο σήμερα.
Ν.Τ.: Ναι, ναι. Αυτή τη στιγμή και να υπάρχει δεν είναι εύκολο να τον χρησιμοποιήσουν, θέλει από πολλές πλευρές συνεργασία.
Μ.Θ.: Μάλιστα. Θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ κυρία Τριτάκη, συνεχίστε την καλή δουλειά, εμείς μαζί σας. Ελπίζω και ο κόσμος και ακόμη περισσότερος!
Ν.Τ.: Εμείς σας ευχαριστούμε.
Μ.Θ.: Kollektivemind*, συλλογικά μυαλά, επτά γυναικεία συλλογικά μυαλά αρχιτεκτόνων. Ευχαριστούμε πολύ, να είστε καλά, καλή συνέχεια.
Ν.Τ.: Κι εμείς ευχαριστούμε πολύ.
No comments:
Post a Comment