*Fantastical Worlds

Η σχεδιάστρια, εικονογράφος και σκηνοθέτης Tatiana Plakhova με αφετηρία τη γειτνίαση φύσης και επιστήμης σε πεδία όπως η γεωγραφία, η αστροφυσική, η αρχιτεκτονική, η βοτανολογία, σχεδιάζει νέους φαντασιακούς τόπους όπου η τεχνολογία συναντάει τη μαγεία και η πραγματικότητα τη μυθοπλασία.  

*** 

The Russian illustrator and designer Tatiana Plakhova finds a way of creating fantastical worlds that come from a place far away but are still grounded by what we know to be true on Earth. Massive rocky cliff faces and sand dunes are surrounded by a starry atmosphere and geometric shapes floating in the air, and forests give way to giant transparent spears shooting up into the sky.
          

  "the end of geography"  
 via http://www.lifelounge.com.au/art-and-design/news/tatiana-plakhova-creates-galaxies-.aspx#gallerytop

    
"Forgotten City" 
 http://www.complexitygraphics.com/FORGOTTEN-CITY

"red"

*Anamorphic Illusions

Fantastic colorful “anamorphic illusion” artworks by Swiss artist Felice Varini. 
Varini has been creating illusions of flat graphics superimposed on three-dimensional spaces since 1979 using the eye-deceiving technique called anamorphosis, which requires the viewer to occupy a specific vantage point to reconstitute the image, while from other view points the viewer will see ‘broken’ fragmented shapes.The artist paints on architectural and urban spaces, such as buildings, walls and streets using projector-stencil techniques and argues that the work exists as a whole - with its complete shape as well as the fragments.

***

Οι "Αναμορφικές Ψευδαισθήσεις" είναι μια σειρά άκρως εντυπωσιακών χωρικών εγκαταστάσεων του Ελβετού καλλιτέχνη Felice Varini.
Ο Varini ξεκίνησε να συνθέτει αυτές τις πολύχρωμες οπτικές απάτες σε τρισδιάστατους χώρους από το 1979 χρησιμοποιώντας την τεχνική της  αναμόρφωσης που προϋποθέτει την ύπαρξη μιας συγκεκριμένης οπτικής γωνίας προκειμένου να αντιληφθεί ο θεατής το πλήρες σχήμα ενός αντικειμένου το οποίο από οποιαδήποτε άλλη οπτική εμφανίζεται κατακερματισμένο.

via The Inspiration Grid

*this post is better read listening to this song

*City of Color

Η πόλη των Ιωαννίνων είναι ένα ζωντανό χρωματολόγιο. Μια πληθώρα από έντονα και παλ χρώματα στολίζουν τις προσόψεις των κτισμάτων σε διαφορετικούς συνδυασμούς. Κουφώματα και σοβάδες ανταγωνίζονται χρωματικά, συμβιώνοντας αρμονικά με την πέτρα. Τα περισσότερα τέτοια κτίρια, κυρίως σπίτια, βρίσκονται μέσα στο Κάστρο, στην παλιά πόλη των Ιωαννίνων.

***

The city of Ioannina is a living color chart. Different combinations of bold and pastel colors decorate the streets of the city. Doors and windows are competing with the color of the plaster, while co-existing with the stone. Most of these buildings, mainly houses, can be found inside the castle, in the old town of Ioannina. 

*AME-LOT

Η επέκταση της φοιτητικής εστίας στο Παρίσι, επί της οδού Amelot, σχεδιάστηκε στη στενή όψη της, μεταξύ δύο κτιρίων που οδηγούν σε ένα μεγάλο οικόπεδο. Η γενική φιλοσοφία των αρχιτεκτόνων Malka Architects είναι να επαναχρησιμοποιούν διάφορα υλικά για την πραγματοποίηση των έργων τους. Έτσι, η επέκταση του υπάρχοντος κτιρίου γίνεται «συνδέοντας» το κτίριο με τους όμορους τοίχους, μέσω ξύλινων παλετών.Οι παλέτες, τοποθετήθηκαν οριζόντια στην πρόσοψη του κτιρίου, πιο πυκνά ή πιο αραιά, αντικατοπτρίζοντας τον ιδιωτικό ή κοινόχρηστο εσωτερικό χώρο, αντιστοίχως.

Ακόμα και αν το έργο φαίνεται κάπως «ακανόνιστο», το σίγουρο είναι ότι η ιδέα απαντάει στο ερώτημα των περιβαλλοντικά βιώσιμων αστικών χώρων και δίνει μια άλλη διάσταση στην έννοια του “ upcycling”.

*** 

The extension of student residences in Paris, on the road Amelot, is designed on a narrow facade, between two buildings, leading to a large field. The general philosophy of Malka Architects, is to reuse various materials for the realization of their projects. Thus, the idea of the extension is "connecting" the existing building with the adjacent walls, through wooden pallets. The pallets are placed horizontally on the facade, more dense or less, reflecting the public or private interior space.
Even though the project seems somehow "irregular", it is certain that the idea is ​​answering the question of environmentally sustainable urban spaces and gives another dimension to the concept of "upcycling".

via detail 

 

*The New Plastic Road

The New Plastic Road is a feature documentary about growth and change in a remote area in Tajikistan. Photographer Myrto Papadopoulos and director Angelos Tsaousis have traveled to Tajikistan for the purpose of making a documentary and to photograph a place that is in evolution. 

Tajikistan has been the poorest of the former Soviet States but it also has the poorest state of roads with limited external transportation links and with infrastructure weaknesses, which hinder development. China opened her doors to Tajikistan in 2004 by reconstructing the road between Murghab and the Qulma pass on the borders, with the intention of expanding her relations but also to promote commerce between the two countries. However, this new road has brought about the evident physical and social transformation of the region. This sudden change can be seen as a great opportunity for bilateral relations to develop between the two countries, political and economical cooperation, allowing the Chinese economy to attract resources from Tajikistan and the much needed Chinese goods to flow into the Central Asian markets. But it can also be seen as a ‘door’ that has opened up to new social issues. 

These images reflect the daily life in a remote and isolated society on the Pamir Mountains in Tajikistan. This story is about power, growth and change. Even if life is changing rapidly, a visual silence characterizes the place. That is what the photographer strongly wants to portray through her images.

Find out more about the documentary and contribute at the website: http://www.indiegogo.com/The-New-Plastic-Road

*Η ομάδα Kollektivemind στο ραδιόφωνο του Ant1

Η συνέντευξη που έδωσε η Νάγια Τριτάκη για τις δράσεις της ομάδας Kollektivemind* στην εκπομπή της Μικαέλας Θεοφίλου, στο ραδιόφωνο του Ant1, το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου.

Μικαέλα Θεοφίλου: Εδώ είμαστε και πάλι, με μία ακόμη προσπάθεια να εμφανιστεί η καλή πλευρά της Ελλάδας. Επτά αρχιτέκτονες, και μάλιστα επτά γυναίκες αρχιτέκτονες με μια κοινή επιθυμία: την ενασχόλησή τους με έργα που αφορούν το δημόσιο χώρο, τη γειτονιά, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Συνδυάζουν την αρχιτεκτονική, την τέχνη, τον εθελοντισμό και έχουν ως στόχο να δημιουργούν ερεθίσματα για τους πολίτες και να ενεργοποιούν με καινοτόμες ιδέες την αστική συνείδηση. Η ομάδα αυτή λέγεται Kollektivemind*, δηλαδή συλλογικό μυαλό με λίγα λόγια και ένα από αυτά τα συλλογικά μυαλά, από τα επτά, και είναι και γυναικείο μυαλό, είναι η κυρία Νάγια Τριτάκη. Καλησπέρα.
Νάγια Τριτάκη: Καλησπέρα σας.
Μ.Θ.: Χαίρομαι πολύ που σας μιλώ.
Ν.Τ.: Κι εμείς το ίδιο.
Μ.Θ.: Ήθελα καταρχάς να μου πείτε πώς και πότε και γιατί προέκυψε αυτή η ιδέα, η ιδέα δηλαδή της ομάδας σας, της Kollektivemind*.
Ν.Τ.: Είμασταν συνεργάτες σε διάφορα παλαιότερα project, φοιτητικά και επαγγελματικά, και μοιραζόμασταν κοινές ανησυχίες για το πώς μπορεί κανείς να κάνει πιο πειραματικό, πιο διερευνητικό και κάπως έτσι ξεκίνησε αυτή η ιδέα.